بیماری مرحوم قاضی هم در اواخر عمر عطش بود.
می گفت:در سینه ام آتش است.این آتش ساکت نمی شود ....
و دائم آب میخوردند!!!
عطش من گواه آتش توست
جرعــه ی آتشی بنوشــانم.
-----------------------------------------------------------------------------------------
بندگی را به انتها رساند.
من و تو چه داریم که در برابر حضرت حق عرضه کنیم.
چند درصد از جماعت حزب اللهی ما دغدغه خودسازی و طی طریق سلوک را دارند.
زمزمه های آقا بیا! آقا بیا!ها با عملمان جور درمیاید؟!
کسانی رسیدند و می رسند که حداقل نمازخواندنشان در وقت فضیلت بوده.
کسانی الگو و نمونه شدند که در کنار نمازهای واجب نافله ها و به خصوص نافله شب را در برنامه روزانه داشتند.
کسانی توانستند خدمت حضرت آقا عج برسند که انجام واجب و ترک محرمشان برقرار بوده.
کسانی رضایت حضرت زهرا س را به دست آورده اند که توانستند اول رضایت مادرشان را جلب کنند.
دنیا و روزمرگی های امروز عرصه دائمی تکرار بدی و فراموشی خوبی هاست.
شنیده ایم بارها که هرچه می دانیم را عمل کنیم و نادانسته ها به دست خواهد آمد. یا راه خودسازی انجام واجبات و ترک محرمات است.
اما در این دنیای این چنینی مگر می شود بدون تکرار خوبی ها، خوبی هایمان را حفظ کنیم و در مرحله بعد تقویت؟!
حقیقتا" به نماز های اول وقت، نماز شب، قرائت قرآن، دروس و جملات اخلاقی ، روضه های هفتگی، هم نشینی با خوبان و دستورالعمل های سفارش شده علما و عرفایی همچون آیت الله قاضی ها نیاز داریم.
ما به مطالعه سیره شهدایی که از آن ها دم می زنیم نیاز داریم.
حضرت امام ره جمله معروفی دارند که وصایای شهدا را بخوانیم و تفکر کنیم.
همان شهدایی که در مجلس عزا از عشق اهل بیت ع از خود بی خود می شدند، نیمه شب با ناله ها و مناجاتشان با حضرت حق، وجودشان اقیانوسی از معرفت و نوارانیت می شد.
نمی دانم درست فکر می کنم یا نه
ولی چیزی که می بینم به این شکل برایم تلقی می شود.
تضادی بین عقل و دل
نه به معنای دنیاخواهی عقل و عشق بازی دل، که به معنی دانستن مطلبی درست و عدم اعتقاد قلبی به آن مطلب.
عقل می گوید الله اکبر، خدا بزرگتر از آن است که وصف شود
و اهل بیت علیهم السلام حبل الله، فرستادگان خدا برای دستگیری بندگان
ولی دل اهل بیت ع را هادی عروج قرار نمی دهند و محبت عموما" در هیئات تا معصومین ختم می شود.
مگر اینکه دقیقا" توسل به فرستادگان خدا ع برای خدا ذکر شود.
به زبان دیگر از هیئات کمتر اتفاق می افتد بالی نصیب انسان شود و همه دلخوش به حالی هستند که مقدس است و مؤثر، ولی می گذرد.
و این مسئله، همه امور عبادی از نماز گرفته تا احترام به پدر و مادر و دستگیری دیگران را نیز شامل می شود.
حال می دهند ولی بال نه!
اگر بخواهیم بال سلوک را به دست آوریم راهی نداریم جز عبادت همراه با معرفت. نماز و گریه و روضه با اصول و روشهای درست.
عبادت معرفت می آورد ولی اگر در خلال آن مطالعات و تفکرها نباشد مسیر طولانی مشود و یا قدم های برداشته شده محکم نخواهند بود.
(پوستر آقای امیری)
ان شاءالله در این ماه مبارک بتوانیم با حقیقت بندگی آشنا شویم و عامل به معلوماتمان باشیم.
مطالبی که نوشتم برای دل خودم بود. مسائلی که دائم در ذهنم مرور می شوند.
که چقدر از قافله دورم و چقدر با اعمالم به این دور بودن اصرار دارم.
ملتمسانه تقاضا دارم در این ماه مبارک برای این بنده عاصی دعا کنید.
ماهی که از مدت ها پیش منتظر رسیدنش بودیم آمده.
خدا نکند دوباره، عید فطر، افسوس کم کاری هامان را بخوریم.
اللهم عجل لولیک الفرج و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره
-------------------------------------------------------------------
سیره معنوی آیت الله سید علی قاضی
کلیک کنید
-------------------------------------------------------------------
.............................................................................................................................
علامه مصباح یزدی حفظه الله: « مرحوم علامه [طباطبائی] و [ آیت الله العظمی] آقای بهجت از مرحوم آقای قاضی ـ رحمة الله علیه ـ نقل می کردند که ایشان می فرمودند: اگر کسی نماز واجبش را اول وقت بخواند و به مقامات عالیه نرسد، مرا لعن کند! ( و یا فرمودند: به صورت من تف بیاندازد! ) اول وقت، سرّ عظیمی است، ( حافظوا علی الصلواة ) خود یک نکته ای است غیر از ( أقیموا الصلاة )! اینکه انسان اهتمام داشته باشد و مقید باشد که نماز را اول وقت بخواند، فی حد نفسه آثار زیادی دارد ولو حضور قلب هم نباشد.
عاااااااااااااااااااااااااااااااااالی